Haar penseel bezit vaak de gedreven gevatheid van wie op uitmuntende wijze tekent. Zo ervaart de kijker duidelijk wat slechts heel subtiel is aangegeven en ziet zijn oog wat er eigenlijk niet staat maar eerder gesuggereerd wordt. Kenmerkend voor haar oeuvre zijn het oordeelkundig en uitermate picturaal benaderen van haar thematiek en haar gave om te doseren. Zij is een schilder in de rijke lyrische betekenis van het woord, los van figuratie maar er toch innig mee verbonden. Haar compositie biedt een speelse indruk, maar is toch uitermate harmonisch opgebouwd. Het irreële van een landschap dat in enige mate slechts voorwendsel is voor het creëren van wat als ‘peinture  peinture’ wordt omschreven staat niet ver af van het beeldend weergeven van een muziekuitvoering. Zo ligt het voor de hand dat haar naakten en haar objecten en haar taferelen die in hoge mate met een zomerse sfeer te maken hebben, de evocatie en tevens de spiegel zijn van een eigen bewogenheid, het uitbundige beeld van een ons vertrouwde werkelijkheid en van een vormentaal die de kunstenares van een te nauwgezette weergave heeft bevrijd zodat suggestie en realiteit een enkele vorm van emotie zijn.’